عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با بیان این‌که نباید قرآن را تک‌بعدی مورد مطالعه و تفسیر قرار داد، گفت: نمی‌توان همچون کسانی که تنها جنگ و جهاد و یا فقط صلح و سازش را از قرآن استنباط می‌کنند، موضوعی مانند تحزب را به قرآن تحمیل کرد.

گروه سیاسی:

علیرضا صدرا، عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در گفت‌و‌گو با خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا)، در ادامه با اشاره به این‌که هر انسانی در یک جامعه‌ای زندگی می‌کند که دولت و حکومتی دارد، تصریح کرد: ناگزیر همه داخل حوزه سیاسی و در یک حوزه حکومتی قرار دارند.

وی خاطر‌نشان کرد: در حکومت پادشاهی، دیگر حزب موضوعیت ندارد؛ زیرا کارویژه اصلی حزب رابطه بین حاکمیت و مردم است. این کارویژه فقط در نظام‌هایی که مردم در حاکمیتشان دخالت داشته باشند شکل می‌گیرد.

صدرا این کارویژه را به صورت تجمیع ارتباط مردم، کادر‌سازی، شرکت در انتخابات و ورود به نهاد‌هایی مثل مجلس و در نهایت ارائه مطالبات مردم در قالب طرح و برنامه تشریح کرد.

وی حزب را یک نوآوری و تکنولوژی سیاسی اجتماعی دانست و افزود: اولین احزاب در ایران در زمان مشروطه شکل گرفت که خدمات ارزنده‌ای نیز داشتند، اما بر اثر بی‌تجرگی همه آن زحمات به هدر رفت و از دل مشروطه رضا‌‌شاه بیرون آمد.

استاد دانشگاه تهران در این‌باره ادامه داد: پس از دوره رضاشاه به دلیل رواج سیستم تحزب در دنیا، در دوران پهلوی دوم یک سری احزاب سمبلیک و وابسته و دولتی تأسیس شد؛ یعنی به جای این‌که احزاب، دولت ایجاد کنند، دولت‌ها حزب ایجاد می‌کردند؛ یعنی مستقیم و غیرمستقیم عمله استعمار شدند و همین سبب ذهنیت منفی مردم به احزاب شد.

وی یکی دیگر از عوامل بد‌بینی مردم به احزاب را تجربه ناکام حزب جمهوری اسلامی ذکر کرد و گفت: تصور این عده این است که تضاد منافع در حزب، منافع ملی را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.

صدرا نکته مهم در مورد حزب جمهوری اسلامی را مشغولیت مؤسسان این حزب؛ چون شهید بهشتی و مقام معظم رهبری در مسائل حکومتی دانست و تأکید کرد: وقتی این نیرو‌های درجه یک دیگر وقتی برای اداره حزب نداشتند و نتیجه این شد که حزب به دست نیروهای درجه دو و درجه سه افتاد که هرگز برد دید شهید بهشتی و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مد ظله العالی) را نداشتند، پس مخالفان تحزب باید توجه داشته باشند که خود حزب جمهوری اسلامی فی‌نفسه مشکلی نداشت.

وی با تأکید بر این‌که در غرب سران احزاب هیچ‌گاه وارد مناصب حکومتی نمی‌شوند، اظهار کرد: در اروپا و آمریکا برای پست‌های گوناگون کاندایداهایی از بدنه حزب معرفی می‌شوند؛ مثلاً سران حزب جمهوری‌خواه یا دموکرات آمریکا خودشان هیچ‌وقت نامزد نماینده مجلس نمی‌شوند بلکه در کناری می‌ایستند و کادر‌سازی و برنامه‌ریزی می‌کنند و در صدد ایفای نقش حزب بر‌می‌آیند.

عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران خاطر‌نشان کرد: بیشتر احزاب ما در واقع ستاد انتخاباتی هستند که برای تصاحب دولت و یا کرسی‌های مجلس تشکیل شده‌اند و کمتر تلاشی برای کادر‌سازی، برنامه‌ریزی و تبدیل مطالبات مردم به طرح دارند.

وی با یاد‌آوری این نکته که دبیران احزاب در ایران در رأس لیست‌های انتخاباتی هستند، گفت: این در حالی است که دبیران کل احزاب در اروپا و آمریکا عمدتاً شهرتی ندارند و مثلاً در آلمان رهبر حزب دموکرات‌مسیحی که الآن آنگلا مرکل به نمایندگی از این حزب قدرت را در‌دست دارد، یک استاد دانشگاه گمنام است.

صدرا در پایان تأکید کرد: ما باید از تکنولوژی حزب به نحو صحیح استفاده کنیم. رهبر حزب باید نماینده معرفی کند نه این‌که خودش نامزد شود؛ زیرا وقتی همه انرژی خود را می‌گذارد تا کاندیدا شود و وارد مجلس یا ریاست‌جمهوری شود، دیگر وقتی برای کادرسازی و برنامه‌ریزی نخواهد داشت، پس تحزب اساساً ایرادی ندارد بلکه ما شیوه بکارگیری آن را نمی‌دانیم.

خبرگزاری قرآنی ایران